Autyzm

Autyzm to zaburzenie rozwojowe w którym główna funkcjonalność odgrywa mózg. Polega on na odcięciu się człowieka od świata, ograniczeniu wymiany informacji ze środowiskiem, oraz odizolowaniem. Według badań prawdopodobnie autyzm może oznaczać wewnętrzną pustkę lub olbrzymie bogactwo przeżyć wewnętrznych. Tak naprawdę słowo „autyzm” jest pojęciem zbiorczym obejmującym szerokie spektrum autystyczne, autyzm wczesnodziecięcy, autyzm atypowy, zespół Aspergera itp. Na czym on tak naprawdę polega?

Przyczyny autyzmu

Przyczyny autyzmu nie są do końca znane. Najprawdopodobniej na autyzm wpływają czynniki biologiczne i psychologiczne. Czynniki biologiczne to uszkodzenia mózgu, które powstają na skutek obecności teratogenów w okresie ciąży i porodu. Autyzm jest powikłaniem związanym z niedotlenieniem w okresie płodowym i noworodkowym. Niedotlenie skutkuje mikrouszkodzeniami mózgu, a to wpływa na upośledzenie mowy i wszystkich sfer osobowości.

Najprawdopodobniej podłoże autyzmu stanowią defekty neurologiczne o szczegółowo nieznanej etiologii.

– uwarunkowania genetyczne,
– wiek ojca przekraczający 40 lat,
– nietolerancja kazeiny oraz glutenu,
– urazy okołoporodowe,
– toksoplazmoza,
– dziecięce porażenie mózgowe,
– alergie i osłabiona zdolność do detoksykacji.

Objawy i diagnostyka autyzmu

Autyzm jest całościowym zaburzeniem rozwojowym, który daje objawy najczęściej do trzeciego roku życia dziecka. Chorobę można opisać jako wycofanie z życia społecznego, stąd słowo „autyzm”, które pochodzi od greckiego „autos”, co oznacza „sam”.
Autyzm stwierdza się u 2-9 na 10 000 dzieci. Choroba 4 razy częściej pojawia się wśród chłopców. Na ryzyko autyzmu nie wpływa ani rasa, ani kolor skóry, ani warstwa społeczna.

Rodzaje autyzmu:

– autyzm schizofreniczny – charakteryzuje się on unikaniem kontaktów z innymi ludźmi, zamknięciem w sobie, życiem w świecie wewnętrznym naznaczonym pustką.
– autyzm dziecięcy – jego nazwa odnosi się do wieku, w którym obserwowane są pierwsze jego objawy. Określenie to zostało wprowadzone dla odróżnienia tego zaburzenia od innych charakteryzujących się podobnymi objawami.

W autyzmie dziecięcym obserwuje się nadwrażliwość na bodźce – dotyk, zapach, dźwięk, światło, obrazy. Uszkodzenia mózgu najprawdopodobniej powodują, że maluch nie umie prawidłowo odbierać i interpretować docierających do niego sygnałów, co skutkuje wewnętrznym chaosem. Dziecko radzi sobie z tym poprzez uciekanie w swój świat, przestaje odbierać sygnały zewnętrzne i reagować na nie, w ten właśnie sposób maluch stwarza schronienie dla swojej osoby.

Rozpoznanie autyzmu jest długotrwałym procesem, ponieważ prawidłowa diagnoza opiera się na skrupulatnej obserwacji dziecka i jego reakcji oraz zazwyczaj na wielokrotnych wizytach w przychodniach specjalistycznych. Diagnostyka autyzmu polega na obserwowaniu malucha w różnych sytuacjach, np. w trakcie spontanicznej aktywności, w samotności, z rodzicami, z terapeutą i podczas zabaw.

Autyzm dziecięcy objawia się:

– zaburzenie lub całkowity brak zdolności językowych i społecznych, mutyzm,
– brak reakcji na usłyszane własne imię,
– -nie wykonywanie świadomych gestów po pierwszym roku życia,
– słaby kontakt wzrokowy,
– nagłe zamieranie w bezruchu,
– nadmierne porządkowanie zabawek i innych przedmiotów,
– obsesyjny przymus niezmienności otoczenia,
– wycofanie się z kontaktów społecznych,
– nierozumienie komunikatów werbalnych i niewerbalnych.

Objawów zachowania autystycznego jest jeszcze bardzo wiele, ale nie wszystkie występują u każdego pacjenta. Często zdarza się, że dany objaw jest reakcją indywidualną chorego dziecka.

Leczenie autyzmu

Leczenie autyzmu opiera się przede wszystkim na specjalnej edukacji oraz zastosowaniu terapii behawioralnej.

– neuroleptyki,
– stymulanty,
– leki antydepresyjne.

Ostatnie badania wskazują jednak, że antydepresanty są nieskuteczne, przynajmniej w terapii krótkoterminowej. Terapia dzieci autystycznych to pomoc psychologiczna i edukacyjna.

Rozwój choroby powoduje, że niektóre obszary mózgu nie są aktywowane, co skutkuje zaburzeniami w wielu aspektach rozwoju dziecka. Specjaliści zajmujący się dziećmi autystycznymi starają się pobudzić odpowiednie obszary w mózgu i polecają podobną pracę opiekunom. Leczenie lekami psychotropowymi stosuje się wyłącznie, gdy zachowanie dziecka autystycznego jest niemożliwe do opanowania.

Do niedawna uważano, że jest to uszkodzenie mózgu i w związku z tym nie ma nadziei na wyzdrowienie. Tymczasem najnowsze badania pokazują, że z autyzmu można się wyleczyć. Dzięki wczesnej diagnozie i interwencji oraz odpowiednio dobranym działaniom terapeutycznym udaje się zniwelować wiele objawów zachowań autystycznych i ułatwić przystosowanie do życia w społeczeństwie.

źródło: abczdrowie.pl